Koza ve kelebek

Bir gün, bir kozada küçük bir delik açildi ve bir adam bedenini bu küçücük delikten çikarmaya çalisan kelebegi saatlerce seyretti. Sonra, kelebek sanki daha fazla ilerlemek istemiyormus gibi durdu. Sanki, ilerleyebilecegi kadar ilerlemisti ve artik daha fazla ilerleyemiyordu. Ve adam, kelebege yardim etmeye karar verdi. Eline bir makas aldi ve kozayi keserek deligi büyüttü. Kelebek kolayca disari çikti. Fakat bedeni kocaman ve kanatlari kuru ve burusuktu. Adam, kelebegi izlemeye devam etti, çünkü zamanla kanatlarinin büyüyüp bedenini tasiyabilecek kadar genisleyebilecegini umut ediyordu. Fakat bu olmadi! Gerçekte, kelebek ömrünün geri kalanini o kocaman bedeni ve kuru, burusuk kanatlari ile etrafta sürünerek geçirdi. Uçmayi hiç basaramadi. Adamin bu aceleci iyiligi içinde anlayamadigi, bu kisitlayici kozanin ve kelebegin o küçücük delikten disari çikmak için verdigi mücadelenin, kelebek için gerekli olduguydu, çünkü bu, Tanri'nin, yasam sivisinin kelebegin bedeninden kanatlarina dogru akmasini saglamak için buldugu yoldu, böylece kelebek kozadan kurtuldugu anda uçmaya hazir olabilecekti. Bazen mücadeleler, hayatimizda tam olarak gerek duydugumuz seylerdir. Eger Tanri, hayatimiza hiçbir engelle karsilasmadan devam etmemize izin verseydi sakat kalirdik. Simdi ve daha sonra olabilecegimiz kadar güçlü olmazdik. Asla uçamazdik. Güç istedim... Ve Tanri, beni güçlü yapmak için karsima Zorluklar çikardi. Bilgelik istedim... Ve Tanri bana çözmek için Sorunlar verdi. Zenginlik istedim... Ve Tanri çalismak için bana Beyin ve güçlü kaslar verdi. Cesaret istedim... Ve Tanri üstesinden gelmem için bana Tehlike verdi. Sevgi istedim... Ve Tanri yardim etmem için Sorunlu insanlar verdi. Iyilik istedim... Ve Tanri bana firsatlar verdi. Istedigim hiçbir seyi elde etmedim Ihtiyacim olan herseyi elde ettim. KÜÇÜĞÜM..... .:. Ayni sokakta oturuyorduk.Her gün bir kizla geliyordu eve Adi ESRARENGIZDI.Herkes onun hakkinda Farklı seyler söylerdi. Fakat kimse gerçegi bilmezdi.Kirli sakallari vardi. Yesil gözlü esmerdi.Mahallenin kizlari hayrandi ona Bense nefret ederdim.Hiç kimseyle konusmaz Sadace gelir geçerdi.Birgün onunla yolda karsilastik Çok güzel bir yüzü vardi.Bana gülümsedi Sasirdim.Ama yinede onu sevmiyordum. Fakat o çok farkliydi.Gece boyunca lambasi yanardi Uyumak yerine onun evini seyrediyordum, Onu sevmedigim halde her seyiyle ilgileniyordum. Yavas yavas onu gözlemeye basladim O an anladim ki,Hep kendimi kandirmisim Ona karsi hissetigim sey sevgiymis Artik o eve gelmeden uyuyamiyorum. Yanina gelen kizlari kiskanirdim Herkes onun kötü oldugunu söyleyince Hep onu savunurdum, Onunla karsilasmak için kapida dururdum... Onu yine yolda gördüm.Bana göz kirpti Yanimdan geçerken onu cagirdim Acelem var KÜÇÜGÜM dedi Bana aramizdaki yas farkini hatirlatmisti Eve gidip aglamistim..Karar verdim ona askimi ilan edecektim Yolunu gözledim.Bir gün onu gelirken gördüm Pesine düstüm o eve girdi Biraz bekleyip kapiyi çaldim Açtı ne var KÜÇÜGÜM dedi SENI SEVIYORUM dedim Gülümsedi.EVET dedi Ne evet dedim konusmadi Kosarak disari çiktim Bir ay boyunca evden çikmadim Bir gün kizlarla konusurken Ambulans geldi onun evine girdi Sedyeyle onu disari çikardilar Önümüzden geçerken Bende seni KÜÇÜGÜM dedi ve gözlerini yumdu. Kipkirmizi oldum herkes bana bakiyordu Aglayarak kosmaya basladim Aksama kadar sokakta gezdim Gözyaslarim durmadan akiyordu Sonra eve geldim Annemler ondan bahsediyorlardi Sevdigi bir kiz varmis Ailesi evlenemesine izin vermeyince Kiz evden kaçmis.Sokak serserileri onu öldürmüs Eve getirdigi kizlar evi olmayan kizlarmis Kimi sevdiyse ölmüs.Çok sevip aci çekmis Intihar edip hastaneyi aramis Polisler evin duvarinda KÜÇÜGÜM yazisini bulmus KÜÇÜGÜM sende ölme yaziyormus, ve hemen altında; Bende seni sevdim Sevdiklerim gibi sende ölme diye ben öldüm KÜÇÜGÜM                    SİZ İZMİRLİMİSİNİ? .:. Eger Kordon dendiginde akliniza elektrikli ev aletlerinin disinda bir yer ismi geliyorsa ; Korfez kokusu nedir biliyorsaniz ; Hilton'un yapildigi tarihi hatirlayabiliyorsaniz ; Fame City' de deliler gibi eglenip (yasiniza bakmadan) ciktiginizda "vay be, bizim de bir gokdelenimiz var" dediyseniz; "TAM 35" ve "35 BUCUK" kavramlari size birsey ifade ediyorsa ; "Gevrek", "Cigdem", "Domat", "Nohut" gibi kavramlari kullaniyorsaniz ; "Boyoz" kelimesi size biseyler hatirlatiyorsa; Arapsaci, turpotu, dalagan, istifno, ebegumeci denizborulcesi........... nedir biliyorsaniz ; Konusurken arada bir diliniz, siz istemeseniz de "geliyom, gidiyom, gelcen, yapcan, etcen" seklinde surcebiliyorsa ; (Bakiniz Funda Hanim; Izmir'li oldugumuz için böle konusuyoz Gordugunuz her gokdeleni Hilton'la kiyasliyorsaniz ; "Churchill'de cay ictim" dediyseniz ; Elinizde Hasan Tahsin anitinin ya da Ataturk anitinin yanindayken cekilmis bir fotograf varsa ; Karsiyaka denince akliniza guzel kizlar geliyorsa ; Bir kerecik dahi Kibris Sehitleri'nde sevgilinizle el ele dolastiysaniz; Park sorunu, trafik sorunu, kara kis nedir bilmiyorsaniz ; Kar gormek icin Sabuncubeli'ne ya da Manisa Spil'e gittiyseniz; Zeybek havasi duydugunuzda iciniz ciz edip kalkarak oynayasiniz geliyorsa; "Kalbim Ege'de Kaldi" sarkisini kendinizle ozlestirebiliyorsaniz; "Agustos Sicagi" kavramindan nefret ediyorsaniz ; 9 Eylul size universite disinda seyler de hatirlatiyorsa ; Kumru'nun aslinda bir kus olmadigini , cok da lezzetli oldugunu dusunuyorsaniz ; ) Hidirellez denince sokaklarda yakilan atesler akliniza geliyorsa (Izmir disindaki sehirlerin belli basli alanlari disinda ates yakilmazmis; halbuki Izmir'de sokaklarda ates yakilir) Behcet Uz'un kim oldugunu biliyorsaniz ; Attila Ilhan, Can Yucel, Sezen Aksu isimlerini duydugunuzda soyle bi kabariyorsaniz ; Simdiye kadar kac kisinin "korfezi temizleyecegim" dedigini hatirlayabiliyorsaniz ; Simdiye kadar bir kere bile olsa Sevinc'in onunde bulustuysaniz veya Sevinc'te "kup" yediyseniz ; Universite denince akliniza iki tane, ozel okul (kolej) denince de sayili isim geliyorsa ; Sicakkanliysaniz ; Parasut kulesinden atladiysaniz ya da atlayan tanidiklariniz varsa ; Fuar'daki golde kugulara bindiyseniz ; Her sene Agustos'un sonunda fuara giderek " bir kac unlu gorsek bari" diyorsaniz ; Hicbir zaman bir yere gec kalma korkusu yasamadiysaniz ; Her yil 9 Eylul'de Turk Yildizlari'ni canli izliyorsaniz; Hayatinizin onemli bir bolumu belediye otobuslerinde geciyorsa; Nisan - ekim aylari arasinda haftasonlarini Guzelbahce, Urla, Seferihisar, Cesme, Inciralti, Sahilevleri, Mordogan, Karaburun, Gumuldur, Kusadasi, Dikili, Foca vb.'de geciriyorsaniz; Cocukken Kemaralti'nda kaybolduysaniz; (Ben iki yasimdayken kaybolmustum ) Babaniz "biz cocukken Konak'ta denize girerdik" hikayeleri anlatiyorsa; Baska bir sehirdeyken insanlarin giyimleri ve davranislari size ters geliyorsa; Etrafinizda sortlu, mini etekli, askili giysili kizlar ve sortlu, kupeli erkekler gormek dikkatinizi cekmiyorsa; Kordon'un eski halini hatirliyorsaniz; Saat Kulesi'nin deniz kenarinda oldugu zamani hatirliyorsaniz; Pizzaniza ketcap ve/veya mayonez dokuyorsaniz; Bir kere bile YKM'nin onunde bulusup sinemaya gittiyseniz; En az bir yabanci dil biliyorsaniz ve gunluk hayatinizda turistlere alisiksaniz; Kampus denilince akliniza sadece Ege Universitesi'nin kampusu geliyorsa; Cuzdaninizda en az bir tane Kentkart varsa; Cevrenizde birilerinin Karsiyaka ve Izmir'in geri kalanini karsilastirdigini duyunca kulak kabartiyor ve hatta itiraz ediyorsaniz; Izmir'in cevresindeki yazlik beldelerde biyikli, gobekli Ankarali ve Istanbullulari gormek sizi rahatsiz ediyorsa; Mahsun Kirmizigul ile Alisan'i ayirt edemiyorsaniz; En son gittiginiz milli macin tarihini hatirlamiyorsaniz; Basketbolu futboldan daha cok seviyorsaniz; Yaya gecidi kavramindan habersizseniz; Kusadasi'na ADA diyorsaniz; Ugrak ve Bahane'nin yerini biliyorsaniz; Izmir'de sadece iki McDonald's olan zamanlari hatirliyorsaniz; Montro ve Lozan, size Avrupa sehirlerini hatirlatmiyorsa; Toplumsal sevinclerde ve kutlamalarda akliniza gidilecek sadece tek bir bulusma yeri geliyorsa; Otobuste size biletini ya da kentkartini veren kisi karsiliginda para almamakta israr ediyorsa; Her yil okulun ilk haftasi elinizde listeyle Sevgi Yolu'na gidiyorsaniz; Yolda biriyle carpisinca digerinin hatasi olmasina ragmen refleks olarak gulumseyip ozur diliyorsaniz; Trafikte 34 plakali suruculerden sikayetciyseniz; Yengen deyince akliniza yiyecek bir seyler geliyorsa; Konak Meydani'nda vapura giden yoldaki cesmeden bir kez bile su icmisseniz; Ortaokula giden kizinizin erkek arkadasi olmasi sizi rahatsiz etmiyorsa; Kordon'da gunesin batisini izlemenin bir ayricalik oldugunu dusunuyorsaniz; "Okulu asmak" ya da "okulu kirmak" yerine "okulu ekmek" diyorsaniz; Fuar denilince akliniza lunapark geliyorsa; Size dogru yaklasan bir kamera ile mikrofon gorunce hizli adimlarla yolunuzu degistiriyorsaniz; Evinize en fazla 100 m uzaklikta bir Tansas magazasi varsa; Baska bir sehre gittiginizde orada yasayanlara aciyorsaniz; Goztepe, Cankaya, Bahcelievler isimlerinin sadece Izmir'de kullanildigini saniyorsaniz; Uzaktayken "Aahh simdi Izmir'de olsaydim..." diyorsaniz; (Allah'in Agri'sinda askerlik yaparken çok söylemistim bu sözü...) SIZ IZMIRLISINIZ DEMEKTIR ))   YÜZÜK.:.O .:. Genc adam yoresindeki bilge ve yasli kisiler hakkinda sagda solda atip tutuyordu Bir gun Dhu Nun ona kucuk bir ders vermek istedi ve genc adami yanina cagirarak parmagindaki yuzugu ellerine tutusturdu ve "Simdi pazara git ve bu yuzugu 1 dolara sat " dedi. Genc adam yuzugu satmak icin pazara gitti fakat kimse yuzuge 10 centten fazla vermiyordu Caresiz Dhu Nun' un yanina geri doner ve olanlari anlatir. Dhu Nun ona soyle der "Simdi kuyumcuya git ve yuzugunun degerinin ne kadar oldugu sor " Genc adam kuyumcuya gider , kuyumcu yuzuge tam 1000 dolar paha bicer.Genc adam sasirmistir dogru Dhu Nun' un yanina geri doner ve bu kez de ona kuyumcuda olanlari anlatir. Dhu Nun genc adama doner ve " Dunyadaki her varligin gercek degerini anlaman icin cok calisip okuman , o isin uzmani olman gerekir " der YEŞİL ELBİSE Yolda karşılaştığımızda , ezan okunuyordu. -Gel seni camiye götüreyim , dedim.Bugün cuma biliyorsun. Daha önceki tekliflerimi de reddettiği gibi için: -sen benim camiye gitmediğimi biliyorsun , dedi. -Biliyorum ama dedim. Sebebinide merat ediyorum. -Ne bileyim olmuyor işte , diye karşılık verdi. Belki çevrenin de tesiri var. Hem pantolonumun ütüsü bozulup dizleri aşınır diye endişe ediyorum. ister istemez gülerek: -Heralde şaka yapıyorsun dedim. Bunun için cami terkedilirmi hiç? -ciddi söylüyorum , dedi.Giyimime ve özellikle yeşile çok düşkün oldumu bilirsin. Gerçektende öyleydi.Giydiği birbirinden güzel elbiseler mutlaka yeşilin bir başka tonundan seçer ve her zaman ütülü tutardı. -Peki , dedim.Hayatında hiç camiye gitmedinmi? -Çocukken bir kaç kere gitmiştim , diye cevap verdi. Fakat artık gidebilceğimi zannetmiyorum. Söyledikleri beni son derece şaşırtmıştı ve bu konuyu açtığıma etmişti.Daha sonra el sıkışıp ayrıldık. Onun konuşmamızdan iki ay sonra , kendisinin camide olduğunu söylediler.Hemen gittim.Bahçedeki namaz saflarının en önünde duruyordu ve üzeründe yine yeşiller vardı. Yavaşça yaklaştım ve kısık bir sesle: -Hani , dedim.Camiye gelmeyecektin? Hiç sesini çıkartmadı.Çünkü musalla taşının üzerinde , yeşil örtülü bir tabut içinde yatıyordu...    VEFA .:. Kimseye kendimi anlatamadım şimdiye kadar Yokluğun ölüm değil biliyorum Ölümlerden bile beter bir ölüm sensizlik Sensizlik yokluk demek lügatimde Senle barışmışsam hayata yeniden Elveda demem gerekmez mi sen gidince Sensizliği anlatamam ki kimseye Benim yıkık halimi gözlerinle görmen lazım İlk defa denize açıldım yelkenli olarak Yüzmeyi kendim öğrendim Satrancı da, şiiri de, Bir tek senin şu üç günlük Yokluğuna dayanmayı öğrenemedim sadece.. Belki de hiç öğrenemeyeceğim, Olsun değil mi olsun o kadarcık da.. Yokluğun bir hastalık olarak kalsın yüreğimde Otursun kalbime acısı, dinmesin sensizlik Bitmesin bu hasret, bitmesin bu türkü.. Beklemek de sevmektir demiştin ya Demek hep seni bekleyeceğim sonuna kadar Sevmenin adı beklemekse Seni dünden bekliyorum Bir gün mutlaka geleceğini bildikten sonra Azrail kapımı çalana kadar beklerim, Vefa etmezse de ömrüm Sana vefasız değilim bilesin.. Çıkıp gelmesen de Ben seni bekleyeceğim Ama geleceksin biliyorum Çünkü sevmenin adını sen koymuştun beklemek diye.. Şimdi seni bekliyorum.                                   Bir Aşk Hikayesi Üniversiteli delikanlı Kolejli kıza bir voleybol maçında rastladı. Okul salonundaydı maç. Tribünsüz,minik bir salon.. Seyircilerle, oyuncular arasında, sahanın çizgisi vardı sadece..O kadar yakındılar.. Delikanlı, bu tatlı, bu güzel, bu dünyalar şirini kızı ilk defa görüyordu takımda.. Hoşlandığını, fena halde hoşlandığını hissetti. Az sonra bir şeyi daha hissetti. Uzun zamandan beri maçı değil, o güzel kızı izlediğini.. Kız servis atarken hemen önünden geçti. Göz göze geldiler.. Kız gülümsedi.. Delikanlı, çok popülerdi o yıllarda.. Kız onu tanımış olmalıydı. Kim bilir, belki kız da ondan hoşlanmıştı.. Belki de delikanlı öyle olmasını istediği için ona öyle gelmişti.. Set değişip, takım karşıya gidince, delikanlı da yerini değiştirdi, o da karşıya gitti.. Üçüncü sette tekrar eski yerine döndü.. Kız da gidiş gelişleri fark etmişti galiba.. Bir defa daha gülümsedi. Manidar.."anladım" der gibi bir gülümseyişti bu... Delikanlı o hafta boyu hep bu dünyalar şirini kızı düşündü.. Pazar günü, sabahın köründe kalktı, erkenden oynanacak maçı, ne maçı canım, o dünyalar şirini kızı görmek için.. Delikanlı artık kızın hiçbir maçını kaçırmıyordu.. Dahası.. Ankara Koleji'nin her dağılış saatinde, okul civarında oluyordu, onu bir kez daha görmek için.. Karşılaştıklarında, hafif çok hafif bir gülümseme, çok minik bir baş eğmesi ile selamlaşır olmuşlardı.. Bir defasında, yaptığına sonra kendisi de günlerce güldü.. O gün gene tesadüfmüş gibi, okul dağılışı kızın karşısına çıkmış, gülümseyerek selamlamış, sonra arka sokaklara dalıp, yıldırım gibi koşarak, bir blok ötede gene karşısına çıkmıştı. Kız bu defa, iyice gülmüştü.. Karşısında, sözüm ona ağır ağır yürüyen, ama nefes nefese delikanlıyı görünce.. Delikanlı, voleybol takımının kaptanını iyi tanıyordu. Arkadaştılar. Sonunda bütün cesaretini topladı, kaptana açıldı.. O kızdan fena halde hoşlanıyordu. Galiba kız da ona karşı boş değildi. Bir yerde, bir şekilde tanışmaları gerekiyordu.. O zamanlar, bu işler böyle oluyordu çünkü.. Kaptan "tabi" dedi.. "bu hafta sonu güzel bir konser var. Biz onunla gitmeye karar vermiştik zaten. Sen de gel. Hem konseri birlikte izleriz, hem de tanışırsınız.." "Mutluluk işte bu olmalı" diye düşündü delikanlı.. "Mutluluk işte bu!.." Ve konser gününe kadar geceleri hiç uyuyamadı.. Konser gününü de hiç ama hiç unutmadı.. O ne heyecandı öyle.. Konserin verildiği sinemanın kapısında tanıştılar.. El sıkıştılar.. O güzel ele dokunduğu anı da hiç unutmadı delikanlı.. Kaptan, salona girdiklerinde, ustaca bir manevra daha yaptı. Delikanlı ile dünyalar şirini kız yanyana düştüler.İnanamıyordu delikanlı.. Onunla nihayet yanyana oturduğuna, onun sıcaklığını hissettiğine, onun nefesini duyduğuna inanamıyordu.. Biraz önce tanışırken tuttuğu el, bir karış ötesinde öylesine duruyor, delikanlı, sahnede dünyanın en romantik şarkısı söylenirken –o an dünyanın bütün şarkıları dünyanın en romantik şarkısıydı ya- o eli tutmak için öylesine büyük bir arzu duyuyordu ki içinde.. Ama uzatamıyordu işte elini.. Her şey böyle iyi giderken, yanlış bir hareketle, onu ürkütebileceğinden, incitebileceğinden öylesine korkuyordu ki.. Sonunda dayanamadı, sanki kolu uyuşmuş gibi, uzandı..Kolunu kızın koltuğunun arkasına koydu.. Kızın omzuna değil.. Koltuğun üzerine.. Sonra kız arkaya yaslandı.. Bir kaç saç teli, delikanlının elinin üzerine dokundu.. Kalbi yerinden fırlayacak gibi atıyordu artık genç adamın.. Dünyalar şirini kızın saçları eline dokunuyordu çünkü.. Konserden çıkarken, kız, şakalaştı.. "Sizi her maçımızda görüyoruz. Alıştık nerdeyse.. Yarın Adana'da da maçımız var.. Gözlerimiz sizi arayacak.." Hayır, aramayacaktı. Delikanlı o anda kararını vermişti çünkü.. Cebinde onu otobüsle Adana'ya götürüp getirecek, hatta öğle yemeğinde bir de Adana kebap yedirecek kadar para vardı.. Gece yarısı kalkan otobüse bindi.. Sabah erkenden Adana'ya indi. Maç saatine kadar başı boş dolaştı. Salona erkenden girdi, en ön sıraya tam servis köşesine en yakın yere oturdu.. Takımlar sahaya çıkarken, salondaki en heyecanlı seyirci oydu. Maç falan değildi sebep tabii.. İlk sette kız farkında bile değildi onun.. Nerden olsundu ki.. İkinci sette öbür tarafa gittiler.. Döndüklerinde, üçüncü sette kız fark etti delikanlıyı..Yüzünde çok ama çok şaşkın bir ifade, biraz mutluluk, biraz da gurur vardı sanki.. Ankara'nın hele Kolejde çok popüler bu delikanlısının onun için ta oralara geldiğini bilmenin gururu.. Maç bitti. Kız soyunma odasına, delikanlı garaja gitti. Tek kelime konuşmadan.. Konuşmaya gelmemişti ki.. Kız "keşke orada olsaydın" demişti. O da olmuştu işte.. Hepsi o.. Ona o kadar çok şey söylemek istiyordu ki aslında.. Bir gün üniversite kantininde gazete okurken, iç sayfalarda bir şiire rastladı. Daha doğrusu bir şiirden alınmış bir dörtlüğe.. Söylemek istediği her şey bu dört satırda vardı sanki.. Bembeyaz bir karta yazdı o dört satırı.. Öğleden sonrayı zor etti, Kolejin önüne gitmek için.. Kızın karşıdan geldiğini gördü. Koşarak yanına gitti. "Bu sana" diye kartı eline tutuşturdu ve kayboldu ortadan.. Kız, Necip Fazıl'ın dört satırını okurken.. "Ne hasta bekler sabahı Ne taze ölüyü mezar... Ne de şeytan bir günahı Seni beklediğim kadar!.." Ertesi gün öğleden sonra, tarif edilemez heyecanlar içinde Kolejin önündeydi gene.. Kız karşıdan geliyordu.. Bu defa yanında arkadaşları yoktu. Yalnızdı.. Yaklaştığında işaret etti delikanlıya.. Gözlerine inanamadı genç adam.. Onu yanına mı çağırıyordu yoksa.. Evet, çağırıyordu işte.. Kalbinin duracağını sandı yaklaşırken.. "Sana bir şeyler söylemek istiyorum" dedi kız.. O da heyecanlıydı, belli.. "Bak iyi dinle.. Dünkü satırlar için çok teşekkürler.. Herhalde hissettin, ben de senden hoşlanıyorum. Ama senden evvel tanıdığım birisi daha var. Ondan da hoşlanıyorum ve henüz karar veremedim, hanginizden daha çok hoşlandığıma.. Ve de şu anda, onu terk etmem için bir sebep yok.." "O zaman karar verdiğinde ve de eğer seçtiğin ben olursam, hayatında başka kimse olmazsa, ara beni!" dedi, delikanlı ikiletmeden.. Ayrıldı kızın yanından.. Bir daha voleybol maçına gitmeden, bir daha okul yolunda önüne çıkmadan.. Bir daha onu hiç görmeden.. Yıllarca sonra Levent Yüksel'in söyleyeceği şarkıdaki Sezen Aksu'nun sözlerini o zaman biliyordu sanki. Aşk "onurlu" olmalıydı.. Günlerce, haftalarca, aylarca bekledi.. Tıpkı, kıza verdiği o dörtlükteki gibi bekledi.. Hastanın sabahı, şeytanın günahı beklediği gibi bekledi.. Heyecanla bekledi. Hırsla, arzuyla bekledi. Umutla, umutsuzlukla bekledi. Bazen öfkeyle bekledi.. Ama bekledi.. Başka hiç kimseye bakmadan, başka hiç kimseyi bulmadan bekledi. Bir gün bir şiir antolojisinde şiirin tamamını buldu.. İki dörtlüktü şiir.. İlki kıza verdiğiydi.. Bir ikinci dörtlük daha vardı orada.. O dörtlüğü de bir kartın arkasına dikkatle yazdı.. Cebine koydu.. Bekleyiş sürüyor, sürüyordu.. Okullar kapandı, açıldı.. Aylar, aylar geçti..Bir gün delikanlı kızı aniden karşısında gördü.. "Günlerdir seni arıyorum" dedi kız. "Günlerdir seni arıyorum. İşte sana haber.. Artık hayatımda hiç kimse yok!.." "Yaa" dedi delikanlı.. "Yaa" dedi sadece.. Kalbi heyecandan ölesiye çarparken, aylardır ölesiye beklediği an gelip çatmışken, ağzından sadece bu ses çıkmıştı: "Yaaa!.." Cebindeki artık iyice eskimiş kartı uzattı kıza.. "Sana bir şiirin ilk dörtlüğünü vermiştim ya bir gün.." dedi. "Bu da sonu onun..." Sonra yürüdü gitti, arkasına bile bakmadan.. Kız ikinci dörtlüğü oracıkta okurken.. "Geçti istemem gelmeni Yokluğunda buldum seni. Bırak vehmimde gölgeni Gelme artık neye yarar!.." Aradan yıllar, çok ama çok uzun yıllar geçti. Delikanlı bugün hala düşünüyor.. O uzun, çok uzun bekleyiş mi öldürmüştü aşkını? Ya da beklerken, ölesiye beklerken hayalinde öylesine bir sevgili yaratmıştı ki, artık yaşayan hiç kimse bu hayali dolduramazdı.. O sevgilinin kendisi bile.. Hayalindekini canlı tutmak için mi, canlısını silmişti yani?.. Ya da.. Ya da.. Bir şiirin romantizmine mi kapılmış, bir delikanlılık jesti uğruna, mutluluğunun üzerinden öylece yürüyüp mü gitmişti acaba? Delikanlı bu soruların cevabını bugün hala bilmiyor.. Bilmediğini de en iyi ben biliyorum.. Çünkü, o delikanlı, bendim!... 18 YAŞINDA GENÇ BİR İHTİYARDI DÜNYADA OLUP BİTENLER ONU YAŞLANDIRMIŞTI TEK İSTEDİĞİ HUZURLU BİR YAŞAMDI AMA O SAVAŞIN TAM ORTASINDAYDI O DİĞER İNSANLARDAN FARKLIYDI SAVAŞIN İÇİNDE OLUP YILMAYANLARDANDI KARAMSARLIĞA KAPILMADI İÇİNDE HEP BİR UMUT TAŞIDI SAVAŞIN BİTTİĞİ 3 YILI AŞTI AMA İZLERİ HALA VARDI. SÖZ VERMİŞTİ KENDİ KENDİNE SARACAKTI BİR BİR YARALARI İSTEDİĞİNİ BAŞARDI YOK ETTİ TÜM OLUMSUZLUKLARI PEKİ YA KALPLERDE BIRAKTIĞI NASIL ONARACAKTI BU HASARI ÇOK ÇALIŞTI HEDEFİNE ULAŞTI TÜM YURTTA HUZURU SAĞLADI O GÜNDEN SONRA ONUN ADI SEVGİ ADDAMI OLARAK KALDI.